1
دانشپژوه مقطع کارشناسی ارشد رشته مترجمی زبان عربی از کشور افغانستان، مجتمع آموزش عالی بنتالهدی
2
مربی، مجتمع آموزش عالی بنتالهدی، جامعهالمصطفی العالمیه
چکیده
یکی از مهمترین بخشهای ترجمه، نقد و ارزیابی آن است که سبب رشد و تکامل ترجمه میشود. نظریه ارزیابی کیفیت ترجمه گارسس بهدلیل داشتن معیارهای میزان قابلیت و کیفیت متون ترجمه در تشخیص سطح کیفی ترجمهها بسیار کارآمد است. کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران نوشته استاد مطهری مانند کتابهای مهم درزمینه تاریخ، فرهنگ و سیاست است که با عنوان الاسلام و ایران به زبان عربی ترجمه شده است. مقاله حاضر نگرشی بر معادلیابی و تعریب این کتاب با تکیه بر الگوی کارمن والرو گارسس و چهار سطح واژگانی، دستوری، گفتمانی و سبکی و بهروش توصیفی-تحلیلی بررسی میشود. یافتههای مقاله نشان میدهد که این ترجمه باتوجه به تکنیکهای منفی بیشتر تنها از کفایت برخوردار است نه مقبولیت؛ زیرا مترجم درسطحهای معنایی- لغوی و نحوی-صرفی نسبت به سطوح دیگر موفقتر بوده است، اما در سطح گفتمانی-کارکردی و سبکی-عملی نیاز به بازنگری دارد. از نکات مثبت این ترجمه میتوان معادلیابی یا تعدیل در سطح دستوری نام برد و از نواقص آن میتوان تعدد حذفیات که مخل و نابهجاست و شامل حذف کلمه و جمله و پاراگراف و صفحات است. مورد دیگر از نواقص این ترجمه پدیده بسط یا پرگویی بیش از اندازه است که گاه باعث تحریف متن میشود.
خاوری, فاطمه و شاکراردکانی, فاطمه . (1402). نگرشی بر معادلیابی و تعریب کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر استاد مطهری براساس نظریه گارسس. پژوهش های زبان عربی, 4(7), 47-66.
MLA
خاوری, فاطمه , و شاکراردکانی, فاطمه . "نگرشی بر معادلیابی و تعریب کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر استاد مطهری براساس نظریه گارسس", پژوهش های زبان عربی, 4, 7, 1402, 47-66.
HARVARD
خاوری, فاطمه, شاکراردکانی, فاطمه. (1402). 'نگرشی بر معادلیابی و تعریب کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر استاد مطهری براساس نظریه گارسس', پژوهش های زبان عربی, 4(7), pp. 47-66.
CHICAGO
فاطمه خاوری و فاطمه شاکراردکانی, "نگرشی بر معادلیابی و تعریب کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر استاد مطهری براساس نظریه گارسس," پژوهش های زبان عربی, 4 7 (1402): 47-66,
VANCOUVER
خاوری, فاطمه, شاکراردکانی, فاطمه. نگرشی بر معادلیابی و تعریب کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر استاد مطهری براساس نظریه گارسس. پژوهش های زبان عربی, 1402; 4(7): 47-66.